کد مطلب:173448 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149
قیس بن مسهر الصیداوی
«قیس» از دلاوران و شجاعان كوفه و از بزرگان «بنی صیدا» و از جانبازان امام حسین علیه السلام است كه دوستی و محبت او وصف ناشدنی است. «قیس» در واقعه كربلا، بیشتر اوقات در بیابان های خشك و سوزان به سر می برد و فرمان اباعبدالله علیه السلام را می رساند. در آخرین مرتبه كه امام علیه السلام او را به نزد جمعی از شیعیان و به سوی كوفه فرستاد، تا از ورود امام باخبر شوند، در نزدیكی قادسیه، «حصین بن تمیم» او را بازداشت كرد و به نزد پسر زیاد فرستاد.
پسر زیاد نامه ی امام حسین را از «قیس» خواست. وی گفت: پاره كردم!
پسر زیاد او را مجبور كرد تا به منبر رود و در برابر مردم، به نفع پسر زیاد و یزید سخنرانی كند و به امام حسین علیه السلام ناسزا گوید. وقتی مردم جمع شدند و «قیس» به منبر رفت، بنی امیه و پسر زیاد و... را ناسزا گفت و كردار زشت آنان را به اطلاع مردم رساند. پسر زیاد آشفته حال شد و «قیس» را از بالای بام قصر به زمین انداخت و شهید كرد.
پسر زیاد نامه ی امام حسین را از «قیس» خواست. وی گفت: پاره كردم!
پسر زیاد او را مجبور كرد تا به منبر رود و در برابر مردم، به نفع پسر زیاد و یزید سخنرانی كند و به امام حسین علیه السلام ناسزا گوید. وقتی مردم جمع شدند و «قیس» به منبر رفت، بنی امیه و پسر زیاد و... را ناسزا گفت و كردار زشت آنان را به اطلاع مردم رساند. پسر زیاد آشفته حال شد و «قیس» را از بالای بام قصر به زمین انداخت و شهید كرد.